ผีตัวน้อยที่แตกอย่างสวยงาม

เลียมกระโจนขึ้นนั่งประจำที่คนขับ เครื่องยนต์คำรามรออยู่แล้ว นาโอมินั่งเบาะหน้าข้างคนขับ เนื้อตัวเปื้อนเลือดแต่ยังพอมีสติพึมพำสบถใส่เข็มขัดนิรภัย นั่นทำให้เบาะหลังเหลือที่สำหรับพวกเราสามคน

“คอนเนอร์ ย้ายเซจได้แล้ว เข้าไปนั่งเบาะหลัง เดี๋ยวนี้” ผมพูดพลางพับที่พักแขนตรงกลางลงเพื่อขยายที่

คอนเนอร์เลื่อน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ