เลียนแบบผี

เสียงแหลมสูงบาดหูจากจอมอนิเตอร์ดึงความสนใจของผมไป จากนั้นสัญญาณก็พุ่งขึ้น—เป็นยอดแหลมสมบูรณ์แบบทั้งเสียงและแสง ผมตัวแข็งทื่อ อกผมหยุดเคลื่อนไหว สมองลืมไปแล้วว่าต้องทำอย่างไรกับอากาศ ริมฝีปากของเซจเผยอออกจากกันบนหมอน เป็นการเคลื่อนไหวเล็กๆ บอบบาง แทบไม่มีอะไร แต่มันคือทุกสิ่งทุกอย่าง

“เซจ?”

คำพูดนั้น...