บทที่ 124

มือของอาร์เธอร์ชะงักค้างกลางอากาศอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะค่อยๆ ดึงกลับ

เขาสบเข้ากับสายตาที่หลบเลี่ยงของเธอ แววตาของเขาก็หม่นแสงลงเมื่อความรู้สึกอึดอัดบางอย่างแล่นผ่านเข้ามาในใจ

"เข้าใจแล้ว"

เขารับคำด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยเพื่อกลบเกลื่อนความกระอักกระอ่วนที่เกิดขึ้นชั่วครู่ ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วยืดลำคอที่ตึ...