บทที่ 157

เอเลนเดินออกจากร้านกาแฟโดยไม่เหลียวหลัง การตัดสินใจของเธอถือเป็นที่สิ้นสุดขณะที่รู้สึกได้ถึงสายตาแผดเผาของเอลิเซียที่มองตามเธอจนพ้นประตู

เอลิเซียคำรามอย่างหัวเสีย ปัดถ้วยกาแฟของเธอลงบนพื้นอย่างแรง

เครื่องกระเบื้องเนื้อดีแตกกระจาย เรียกเสียงอุทานและสายตาตกตะลึงจากทั้งพนักงานและลูกค้า

แต่เธอไม่สนใจ...