บทที่ 33

ดวงตาของเธอแดงก่ำไปแล้ว และเธอหันขวับไปจ้องเอเลนเขม็ง คิ้วเล็กๆ ของเธอขมวดเข้าหากันแน่น น้ำเสียงแหลมกว่าครั้งไหนๆ “แม่คะ ทำไมใจร้ายกับเอมิลี่แบบนี้ล่ะคะ เธอไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย!”

เอเลนตัวแข็งทื่อ รู้สึกราวกับมีอะไรบางอย่างทิ่มแทงเข้ามาในหัวใจ

“วีร่า ฟังแม่นะ...”

“หนูไม่ฟัง!”

วีร่าตัดบทเธอทันค...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ