บทที่ 48

เสียงของเธอฟังดูห่างไกลขณะที่เธอกระชับแขนของจูเลียสแน่นขึ้นโดยสัญชาตญาณ “วีร่าหายไปได้ยังไง ลูกไม่ได้อยู่ด้วยกันเหรอ”

จูเลียสซึ่งหวาดกลัวกับสีหน้าของเธอร้องไห้หนักขึ้นไปอีก “ผมเฝ้ามองแม่หาพวกเราอยู่ แล้วก็อยากซ่อนให้นานขึ้นอีกหน่อย...พอหันกลับไปก็ไม่เห็นพี่สาวแล้ว...แม่ครับ ผมขอโทษ ไปตามหาพี่ได้ไหม...