บท 102

เกรซหวังจริงๆ ว่าคนที่อยู่อีกฟากของประตูไม่ได้มาเพื่อถ่มน้ำลายใส่เธอ ประตูเปิดออก และกลุ่มคนที่มีใบหน้าคุ้นเคยเดินเข้ามา พวกเขาไม่ได้ดูโกรธเธอในตอนนี้ และทุกคนสวมใส่เสื้อผ้าที่ดูสบายๆ

การที่พวกเขาไม่ได้โกรธทำให้เธอรู้สึกมีความหวัง เธอจำคนส่วนใหญ่ได้ - คนที่เธอเคยพบเจอในเมืองตลอดหลายปีที่ผ่านมา

เดฟอย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ