กระจกหัก

หัวใจของโทม่ากระหน่ำซี่โครงราวกับสัตว์ป่าที่ติดกับ ดวงตาของโอเรียน—ดำมืดและว่างเปล่า—ไม่สะท้อนภาพชายที่เธอเคยรู้จัก รอยยิ้มบิดเบี้ยวบนริมฝีปากนั้นไม่ใช่ของเขาเลย มันเป็นของสิ่งอื่น บางสิ่งที่มืดมิด

“โอเรียน?” เสียงของเธอแผ่วเบาจนแทบเป็นเสียงกระซิบ สั่นเครือด้วยความไม่เชื่อ

เขาขยับเข้ามาใกล้หนึ่งก้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ