บทที่สิบสาม

ฉันทรุดตัวลงนั่งบนพื้น ใบหน้าเปรอะเปื้อนคราบน้ำตา มาสคาร่าไหลเยิ้มลงมาเป็นทาง หัวใจของฉันแหลกสลาย เขาเลือกหล่อน และเขาจะเลือกหล่อนเสมอ ฉันไม่มีตัวตนและไม่มีความหมายใดๆ สำหรับเขาเลย ทำไมเขาถึงปฏิบัติต่อฉันต่างออกไป ทำไมเขาต้องทำเหมือนว่าแคร์ทั้งๆ ที่ไม่ได้รู้สึกอะไรเลย ฉันเกลียดเขา ตอนนี้เราต่างก็รู้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ