บทที่ 5

"ผมไม่จำเป็นต้องติดต่อกับเขาอีก ตอนแม่ยังมีชีวิตอยู่ เขาก็พึ่งพาผมมาตลอด พอแม่เสียไป ผมก็ยกบ้านให้เขาสองหลัง ผมทำไปมากเกินพอแล้ว" เคิร์ตพูดพลางแค่นยิ้ม

โรเบิร์ตสำรวจไปรอบๆ อย่างเงียบๆ ห้องทำงานของเคิร์ตตกแต่งด้วยภาพวาดราคาแพงและเฟอร์นิเจอร์มูลค่าหลายหมื่น บนข้อมือของเขายังสวมนาฬิกาเรือนละหลายล้านอีกด้วย

โทนี่กับเคิร์ตใช้ชีวิตกันคนละโลกโดยสิ้นเชิง

จู่ๆ โรเบิร์ตก็ถามขึ้น "คุณโลว์ หลังจากนั้นคุณเคยเล่นเกมเอสเอ็มกับโทนี่อีกไหมครับ"

เคิร์ตตัวแข็งทื่อ ก่อนจะแสดงสีหน้าสำนึกผิด "โทนี่เขาชอบทำร้ายคนอื่น ตอนนั้นผมก็พลอยหลงเข้าไปด้วย แต่ตอนนี้ผมเสียใจมาก มันเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่ครั้งเดียวในชีวิตของผม"

เคิร์ตถอนหายใจ "หลังจากนั้น ผมก็ตัดขาดจากเขาแล้วก็ตั้งใจทำแต่ความดี"

จากนั้นโรเบิร์ตก็เอารูปเพื่อนๆ ของโทนี่มารวมกับรูปของโซเฟีย แล้วขอให้เคิร์ตชี้ตัวคนที่มีเรื่องบาดหมางรุนแรงกับโทนี่

เคิร์ตลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหยิบรูปของโซเฟียขึ้นมา

"เด็กคนนี้" เขาพูดพลางตบหน้าผากตัวเอง "ผมจำได้ว่าเมื่อสิบปีก่อน เธอเคยมีเรื่องกับโทนี่ เธอถือมีดจ่อใส่เขาแล้วบอกว่าตัวเองอายุยังไม่ถึง 16 ฆ่าคนไม่ติดคุก"

สีหน้าของโรเบิร์ตเคร่งเครียดลง โซเฟียบอกว่าเธอไม่ได้เจอโทนี่กับเคิร์ตเลยตั้งแต่อายุแปดขวบ แต่เคิร์ตกลับบอกว่าพวกเขาเจอเธอตอนเธออายุสิบสี่ ใครกันแน่ที่โกหก

เคิร์ตนึกย้อนไปถึงคืนหนึ่งเมื่อสิบปีก่อน ตอนนั้นครอบครัวกำลังรอโทนี่กลับมากินข้าวเย็น แต่ก่อนที่เขาจะกลับมา พวกเขาก็ได้ยินเสียงคนตะโกนจากชั้นล่างว่า "มีเรื่องกัน!"

พอเคิร์ตออกไปดู เขาก็เห็นโทนี่กำลังซ้อมคนอยู่

ชายคนที่โดนซ้อมนั้นผอมแห้งมากจนดูราวกับว่าแค่ลมพัดเบาๆ ก็คงปลิวได้

โทนี่ขึ้นคร่อมร่างนั้นแล้วระดมหมัดใส่ไม่ยั้ง ชายคนนั้นสู้กลับไม่ได้เลย

"พอได้แล้ว" เคิร์ตก้าวเข้าไปห้าม "ถ้าแกยังไม่หยุด เขาได้ตายกันพอดี"

โทนี่ถ่มน้ำลาย "ไสหัวไปเลย อย่าคิดว่าเป็นเด็กมหา'ลัยแล้วจะมาสั่งสอนกู"

ชายร่างผอมฉวยโอกาสลุกขึ้นแล้วพุ่งเข้าใส่โทนี่อีกครั้ง

เขาดูซีดเซียวและอ่อนแอ แต่แววตากลับเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นอย่างดุเดือด

แต่ก่อนที่เขาจะไปถึงตัวโทนี่ โซเฟียในวัยสิบสี่ปีก็ปรากฏตัวออกมาจากกลุ่มคน เธอสวมแจ็กเก็ตสีดำตัวโคร่ง

ขณะที่เธอเคลื่อนไหว ลมหนาวเย็นเยียบก็พัดลอดผ่านเสื้อผ้าของเธอ

เธอพุ่งเอามีดเข้าแทงคอโทนี่ แต่โทนี่ใช้แขนกันไว้ได้ทัน ทำให้เสื้อแจ็กเก็ตขนเป็ดของเขาขาดจนขนกระจายฟุ้งไปทั่ว

เธอยืนถือมีดขวางหน้าชายร่างผอมไว้ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ฉันอายุยังไม่ถึง 16 ถ้าแกทำร้ายพ่อฉัน ฉันจะฆ่าแก"

หลังจากเล่าความทรงจำจบ เคิร์ตก็มองรูปนั้นอีกครั้งแล้วพูดว่า "ผมจำไม่ผิดแน่ เธอมีคิ้วหนาๆ กับตาโตๆ แบบนี้เลย"

ทันทีที่พวกเขาเดินออกจากบริษัทของเคิร์ต อีธานก็รีบถามขึ้น "โรเบิร์ต คุณว่าหมอนี่เป็นคนยังไง เชื่อถือได้ไหม ใครกันแน่ที่โกหก เขาหรือโซเฟีย"

"เคิร์ตดูเจ้าเล่ห์นิดหน่อย ดูไม่ใช่คนมีการศึกษาสูงนัก แต่ที่แน่ๆ คือรวยมาก" โรเบิร์ตตอบ

จากนั้นโรเบิร์ตก็โทรไปที่สถานีตำรวจ "ช่วยเช็กประวัติพ่อของโซเฟียเมื่อ 10 ปีก่อนหน่อย ว่ามีพฤติกรรมผิดปกติหรือไปมีเรื่องขัดแย้งกับใครบ้างไหม"

พวกเขายังไม่ทันจะเดินออกจากตึก โรเบิร์ตก็ได้รับโทรศัพท์ "เมื่อ 10 ปีก่อน พ่อของโซเฟียจงใจไปหาเรื่องโทนี่กับเคิร์ตจนมีเรื่องทะเลาะกันครับ แต่สามเดือนหลังจากนั้น เขาก็ตาย"

"อะไรนะ! เขาตายเหรอ" โรเบิร์ตอุทานอย่างตกใจ