มันไร้ประโยชน์

บทที่ 206: มันเปล่าประโยชน์

ซาวันนาห์

โรมันไม่พูดอะไรเลยสักคำนับตั้งแต่เราออกมาจากบ้านของพี่ชายพอลล่า แต่ความโกรธเกาะกุมเขาราวกับเป็นผิวหนังชั้นที่สอง มันทั้งตึงเครียด คมกริบ และน่าอึดอัด ขากรรไกรของเขาขบกันแน่นจนฉันมั่นใจว่าอีกไม่กี่วินาทีฟันเขาต้องหักแน่ๆ และมือของเขาที่กุมมือฉันไว้... ...