บทที่ 42 ชอบลูกสาว

โชคดีที่โรนัลด์แค่เดินมาส่งเธอถึงหน้าประตูห้องโดยไม่ได้เข้ามาข้างใน

อเดลีนกลับมาถึงบ้านและถอนหายใจอย่างโล่งอก พลางรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่แขน

เมื่อนึกถึงเรื่องที่ถูกขังไว้ในห้องน้ำวันนี้ เธอก็รู้สึกสมเพชตัวเองขึ้นมาวูบหนึ่ง

ตลอดชีวิตการเรียนของเธอ เธอไม่เคยตกเป็นเป้าแบบนี้มาก่อน ใครจะไปคิดว่าชีวิต...