บทที่ 47 เพชรหายไป

อเดลีนวางโทรศัพท์เครื่องใหม่ลงอย่างกระอักกระอ่วน “คุณวิลสันคะ ขอโทษค่ะ พอดีโทรศัพท์ฉันพัง แล้ววันนี้ฉันก็...”

“คุณวิลเลียมส์บอกว่าวันนี้คุณลาหยุดนี่” เอเลนพูดพลางเหลือบมองอาหารกลางวันที่วางอยู่บนโต๊ะ “เขาบอกว่าคุณลา แต่ก็ยังสั่งอาหารกลางวันมาให้ ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ เช้านี้เขาทำตัวแปลกๆ ทั้งเช้า...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ