บทร้อยที่หนึ่ง

ขนหมาป่าของฉันลุกชันเป็นเส้นตรงจากความหวาดกลัวที่เกาะกุม

เสียงนั้นไม่คุ้นหู และฉันก็ตัดสินใจไม่ถูกว่ามันเป็นเรื่องดีหรือเรื่องร้าย ฉันนึกหาเหตุผลไม่ออกเลยว่าทำไมถึงมีคนอยากจะลักพาตัวใครมาไกลถึงที่กรีซนี่ โลกทั้งใบของฉันอยู่ที่รัสเซียกับนิวยอร์ก ฉันเพิ่งจะเริ่มมีเพื่อนที่นี่เอง และเชื่อมาตลอดว่าการส...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ