บทร้อยสาม

เมื่อฉันลืมตาขึ้นอีกครั้ง ฉันหันไปจะคุยกับลอรา ก่อนที่ความรู้สึกเศร้าซึมจะเข้าครอบงำเมื่อตระหนักได้ว่าเธอยังไม่กลับมา

“เหลือเชื่อเลยนะที่เราไม่เคยรู้ด้วยซ้ำว่าเธออยู่ตรงนั้นมาตลอดหลายปี พอตอนนี้เธอไม่อยู่ มันเหมือนมีรูโหว่ในตัวเราเลย” ไลราถอนหายใจขณะกระโดดข้ามท่อนซุง นางดูอ่อนแอกว่าตอนที่ฉันตัดขาดก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ