บทร้อยสิบเก้า

ฉันไม่ได้เจอกับรีด เลยโทรหาเขาด้วยอารมณ์โกรธที่พลุ่งพล่านไปทั้งหัว

“ผมต้องรีบไปน่ะ” เขาอธิบายหลังจากที่ฉันตะคอกใส่เขาที่อุตส่าห์ทำให้ฉันรีบกลับมาทั้งที่รู้ว่าตัวเองจะไม่รอ

“ทำไมล่ะ ก็ไม่ใช่ว่าคุณจะออกเดินทางไปล่าแม่มดคืนนี้ซะหน่อย” ฉันสวนกลับไปอย่างฉุนเฉียวจนแทบทนไม่ไหว

“เธอไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่าเรื...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ