บทร้อยยี่สิบสาม

ลูเซียน

ข้ามองอารมณ์หงุดหงิดของรีดขณะที่เขาก้าวลงจากยานพาหนะ มันสร้างความตึงเครียดให้กับสายสัมพันธ์ของเรา

ข้าต้องทำเป็นไม่สนใจเมื่อมีชายกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาหาเรา ซึ่งข้าคาดว่าน่าจะเป็นคณะผู้ต้อนรับ

“เขาไม่เห็นว่าเราสำคัญพอที่จะต้องมาต้อนรับด้วยตัวเองเลยรึไง” รีดพูดในสิ่งที่ข้ากำลังคิดด้วยน้ำเสียง...