บทร้อยยี่สิบแปด

มุมมองของรีด

“หมอบ!”

“อีกที!”

“หมอบลงโว้ย!” ข้าตะคอกใส่ทหารนายหนึ่งที่ข้ากำลังสอนวิธีเอาตัวรอดจากกับดักของแม่มดเพื่อไม่ให้ต้องสังเวยชีวิต

“กระหม่อมขออภัยพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท” เขากล่าวขอโทษพร้อมกับก้มศีรษะ รับเชือกที่ข้าส่งให้ไปเพื่อใช้รวบรวมพลังงาน

เรามีกำหนดการต้องออกรบในวันรุ่งขึ้น แต่ครึ่งหนึ่งข...