บทร้อยสามสิบแปด

‘นี่ไม่ใช่การไต่สวน แต่เป็นการล่าแม่มด’

ถ้อยคำเหล่านั้นยังคงวนเวียนอยู่ในหัวฉันไม่หยุด ผลักดันจิตใจให้จมดิ่งสู่พายุแห่งความกลัวที่ผสมปนเปกับความวิตกกังวลและความสิ้นหวัง

มือทั้งสองข้างของฉันถูกมัดไพล่หลัง มีเครื่องจักรพันธนาการรอบลำคอเพื่อหยุดยั้งไม่ให้หมาป่าของฉันออกมาปกป้องหรือหมดความอดทนกระโจนเข...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ