บทร้อยสี่สิบสอง

ข้าตื่นขึ้นมาเพราะเสียงกรีดร้องโหยหวน ดวงตาของข้าปรับโฟกัสไปยังที่มาของเสียงอันน่าขนลุกนั่น

“รีด!” ข้าตะโกน พยายามจะขยับเข้าไปช่วยเขาก่อนจะตระหนักได้ว่าตัวเองก็ตกอยู่ในสภาพไม่ต่างกัน

ร่างถูกพันธนาการด้วยโซ่เปื้อนเลือดกาสีดำขลับ เบื้องล่างคือเดือยแหลมที่คมกว่าปลายมีด และแสงแดดที่แผดเผาอย่างแสนสาหัส...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ