บทร้อยเจ็ดสิบเก้า

ความรู้สึกเย็นเยียบแล่นวาบไปทั่วสันหลังที่เกร็งแน่นขณะที่ฉันก้าวเดินขึ้นขั้นบันไดที่ประดับประดาอย่างงดงามเข้าไปในห้องโถงขนาดใหญ่ กลิ่นหอมหวานของอาหาร โลหิต และผู้คนที่สะอาดสะอ้านลอยมาปะทะจมูก ผู้คนต่างทุ่มเทเตรียมงานนี้กันน่าดู

“นี่เป็นช่วงเวลาที่น่าโศกเศร้า และเรากำลังให้เหตุผลพวกเขาได้ละทิ้งปัญหาท...