บทที่สิบแปด

ฉันใช้เวลาไปราวชั่วโมงครึ่งเพื่อฉุดโดริต้ากลับมาจากความตาย และในช่วงเวลานั้น แขกในงานเลี้ยงก็อิ่มหนำสำราญและทยอยออกจากห้องบอลรูมไปจนหมด

ฉันมองไปรอบๆ สภาพที่พวกเขาทิ้งไว้เบื้องหลังแล้วอ้าปากค้าง

“จะยืนบื้ออยู่ตรงนั้นทั้งคืนรึไง มาช่วยกันหน่อยสิ” มีคนตะโกนใส่ฉันมาจากกลุ่มมนุษย์ผู้อ่อนแอที่ถูกสูบเลือ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ