บทร้อยเก้าสิบเจ็ด

มุมมองของลูเซียน

ข้าสลัดแวมไพร์อีกตนทิ้งอย่างฉุนเฉียว ก่อนจะคว้าอีกตนมาแล้วบั่นคอมันทิ้ง

แต่มันก็แทบไม่ต่างจากเดิม เพราะพลังสังหารแวมไพร์ของข้าดูเหมือนจะหยุดทำงานไปชั่วคราว ไอ้พวกเวรทุกตัวมันฟื้นคืนชีพเร็วกว่าปกติ

“รีด!” ข้าตะโกนก้องท่ามกลางความโกลาหล

“ข้ากำลังยุ่งอยู่นิดหน่อย ลูเซียน” เขาตอบ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ