บทที่ 252

“นี่ไม่ใช่การบอกลาตลอดไปนะยะ พวกเจ้าน้ำตา” ลอร่าหัวเราะ เสียงของนางทุ้มต่ำกว่าที่เคยเป็น “ฉันจะอยู่กับพวกแกตรงนี้แหละ คอยจับตาดูแล้วก็แกล้งให้พวกแกกลัวจนหัวหดเวลาฉันเบื่อ”

“โอ้ เทวีเจ้า นี่แกจะกลายเป็นผีที่น่ากลัวเหรอ” ไลร่าอุทาน

“ก็พวกแกสองคนจะอยู่อย่างสงบสุขไม่ได้หรอกถ้าไม่มีฉัน ฉันไม่ยอมแน่ มัน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ