บทที่ 259

“อ๊าาา!” ฉันกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัสขณะที่ร่างของพวกเรากระแทกลงบนพื้นเหล็กของสะพาน ท้องของฉันปวดร้าว หมาป่าในร่างกำลังหอนโหยหวน เมทของฉันกำลังครางด้วยความเจ็บปวด และเคลลี่ก็หอบหายใจอย่างเหนื่อยล้า

พวกเรายังอยู่ห่างจากสถานีไกลมากเพราะไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย แต่พวกเราก็นอนอยู่ตรงนั้น ขยับตัวไปไห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ