บทที่ยี่สิบเก้า

มุมมองของลูเซียน

ตอนที่เธอออกจากห้องผมไปเมื่อต้นคืน เป็นครั้งแรกในรอบหลายสิบปีที่ผมพบว่าตัวเองกำลังยืนอาบน้ำ ช่วยตัวเองพร้อมกับภาพในหัวที่เธอนอนแผ่ร่างให้ผม และรอยแดงระเรื่อบ้าๆ ในที่ลับตาคนซึ่งคอยตามหลอกหลอนอยู่ในความคิด

ผมเข้าไปอาบน้ำตอนที่เธอไปทำความสะอาดห้องนั่งเล่น และออกมาเพื่อจะเปลี่ยนเสื้อ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ