บทที่สามสิบห้า

ฉันตื่นขึ้นมาเพราะแสงแดดสาดส่องเข้าตา และเห็นเจ้าชายทรงยืนอยู่ใต้แสงนั้นเช่นกัน ข้างๆ ตัวฉันนี่เอง

ฉันสะดุ้งตกใจ พระองค์น่าจะมอดไหม้เป็นเถ้านี่นา แล้วนี่เรามาอยู่ที่ไหนกัน ฉันสงสัยพลางกวาดตามองไปรอบๆ ที่ซึ่งดูเหมือนจะเป็นเกาะแห่งหนึ่ง

“อะไรกัน...” ฉันเค้นเสียงแหบพร่าออกมาอย่างสับสน แต่ก็ไอเล็กน้อย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ