บทสี่สิบสี่

พอได้มองเขา ฉันก็เพิ่งตระหนักว่าฉันชินตากับเขาในชุดธรรมดาๆ ไม่ว่าจะเป็นกางเกงจ็อกเกอร์ หรือบางครั้งก็แค่กางเกงขาสั้นกับเสื้อยืดง่ายๆ เพื่อพยายามกลมกลืนไปกับพวกมนุษย์ให้มากที่สุด

แปลกดี ทั้งที่เขาดำรงอยู่ได้ด้วยความเจ็บปวดของพวกเขา

แต่เมื่อสายตาของเราประสานกันตรงนั้น ดวงตาของฉันเต็มไปด้วยความตกตะลึ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ