บทห้าสิบสอง

“บ้าไปแล้วน่า เราไม่ใช่คนหมาป่า แล้วพิธีกรรมนั่นก็วิปริตสิ้นดี แต่ข้าคิดว่ามันใช้สำหรับคู่เมทไม่ใช่รึ” ลูเซียนสวนกลับ พลางมองฉันด้วยสายตาเคลือบแคลงสงสัย

“นั่นเป็นคำแรกที่นางเอ่ยออกมาตอนฟื้น” รี้ดบอกเขาแล้วขยับเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้น

“ไม่ นั่นมันเรื่องเข้าใจผิด ฉันกำลังคิดถึงคนอื่นอยู่” ฉันรีบตอบ กลัว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ