บทหกสิบเจ็ด

สภาพการณ์ตรงหน้าถ้าจะให้บรรยายให้ดีที่สุดก็ต้องบอกว่าโกลาหลวุ่นวาย

ฉันยังคงเป็น ‘ลอร่าและไวโอเล็ต’ ไม่ใช่ไซแอน นิ้วมือของเรายังอยู่ในห้องของแต่ละคน กำลังหยิบกุญแจ และประตูกำลังจะเปิดออก

ฉันตื่นตระหนก รีบรวมสติกลับมาเป็นหนึ่งเดียวโดยสมบูรณ์ และเสียงกรีดร้องของโอม่าก็ยิ่งทำให้ทุกอย่างเลวร้ายลง

ก่อน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ