บทที่แปด

“โว้ย!” ฉันสะดุ้งตื่นเพราะเสียงดังโครมครามของประตูเหล็กที่เปิดออก “ลุกขึ้น!” ผู้คุมตะคอกอีกครั้ง คราวนี้เป็นคนละคน

คนนี้เป็นแวมไพร์ผิวดำ และอาจเป็นเพราะความมืดในที่แห่งนี้ก็ได้ ผิวของเขาจึงดูสว่างเรืองรอง ทำให้ฉันรู้สึกว่าเขาคงใช้เวลากลางแดดมานานโขก่อนจะถูกกัด

ฉันจ้องหน้าเขาอย่างเอาเรื่องในเมื่อตอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ