บทแปดสิบสอง

บทสนทนารอบๆ บนเครื่องบินกลับสู่ภาวะปกติแต่เป็นไปในโทนเสียงที่แผ่วเบาลง ซึ่งหมายความว่าพวกเราก็ต้องลดเสียงลงเช่นกัน

การปะทุอารมณ์ของฉันดึงดูดความสนใจจากคนรอบข้าง ทำให้ฉันต้องหดตัวกลับ แก้มร้อนผ่าว

“ผู้ชายพวกนี้จะทำให้เราเดือดร้อนกันหมด” ลอร่าพึมพำ พร้อมกับล้มฟุบลงอย่างกับนางเอกละครในความคิดของฉัน

...