บทที่ 140

ฉันตื่นขึ้นมาบนเตียงของตัวเองด้วยความมึนงงและสับสน สิ่งสุดท้ายที่ฉันจำได้คือตอนที่นั่งอยู่ในบ้านหินของ ดร. แวนซ์ เฝ้ามองเขารักษาร่างกายที่แหลกสลายของโลแกน

ฉันมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร

ฉันก้มลงมอง มีคนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฉันแล้ว ฉันอยู่ในชุดนอนที่สะอาดสะอ้าน หัวไหล่ของฉันมีผ้าพันแผลพันอยู่ตรงที่โดนดาบฟัน

...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ