บทที่ 97

เวนดี้กำลังหลับสบายอยู่บนอกของอเล็กซ์เมื่อเธอได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกจากโทรศัพท์ เธอกระสับกระส่ายและบิดขี้เกียจก่อนจะเอื้อมมือไปปิดมัน อ้อมแขนของอเล็กซ์ที่โอบรอบตัวเธออยู่กระชับแน่นขึ้นอย่างคัดค้าน

“ปกติผมเป็นคนตื่นเช้านะ แต่ตอนนี้ยังไม่อยากปล่อยคุณไปเลย” อเล็กซ์พูดขณะจุมพิตหน้าผากของเธอ

เวนดี้หัวเราะ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ