บทที่ 10

ฉันตัวแข็งทื่อ ท้องไส้ปั่นป่วนเมื่อกลิ่นกายอันคุ้นเคยของวิลเลียมโชยมาแตะจมูกก่อนที่ฉันจะได้หันไปมองเสียอีก ฉันสูดลมหายใจอย่างสั่นเทาแล้วค่อยๆ หมุนตัวไปเผชิญหน้ากับเขา เขากำลังก้าวยาวๆ มาทางเราอย่างมุ่งมั่น ขบกรามแน่น ดวงตาลุกโชนไปด้วยความโกรธที่แทบจะเก็บไว้ไม่อยู่ ภาพนั้นทำให้หัวใจฉันเต้นรัวเหมือนจะ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ