บทที่ 109

ผมหยุดยืนที่ประตูห้องพักฟื้นของรีเบคก้า ในมือถือช่อดอกไม้ป่าสดๆ ช่อหนึ่ง ภาพที่เห็นตรงหน้าทำให้หัวใจผมบีบรัด เธอลุกจากเตียงแล้ว กำลังก้าวเดินอย่างระมัดระวังไปทั่วห้อง มือข้างหนึ่งแตะผนังเพื่อช่วยพยุงเป็นครั้งคราว ความมุ่งมั่นของเธอฉายชัดจากท่วงท่า แต่ความอ่อนล้าก็บดบังการเคลื่อนไหวของเธอเช่นกัน

"คุ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ