บทที่ 117

มุมมองของรีเบคกา

รุ่งเช้ามาพร้อมกับแสงสีทองที่ส่องลอดผ่านหน้าต่าง ฉันตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองซุกตัวอยู่กับแผงอกของโดมินิก แขนของเขาวางพาดทับร่างฉันไว้อย่างปกป้อง รอยประทับบนคอของฉันรู้สึกยุบยิบอย่างน่าพึงพอใจ เป็นเครื่องเตือนใจถึงสายสัมพันธ์ของเราอยู่ตลอดเวลา ฉันสัมผัสได้ถึงจังหวะหัวใจที่สม่ำเสมอของเข...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ