บทที่ 124

มุมมองของรีเบคก้า

ฉันสะดุ้งตื่น ลืมตาขึ้นมาพบกับเพดานที่ไม่คุ้นเคย แสงแดดสาดส่องผ่านผ้าม่านที่แง้มไว้ ทอดเงาลวดลายสีทองลงบนผนังที่ไม่คุ้นตา ชั่วขณะหนึ่งฉันกะพริบตาอย่างสับสน พยายามปะติดปะต่อเรื่องราวว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไรแล้วนับตั้งแต่การถ่ายเลือด

สิ่งสุดท้ายที่ฉันจำได้คืออัลฟ่ากำลังอธิบายว่าทำไมเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ