บทที่ 149

ฉันยืนอยู่ข้างหน้าต่าง ค่อยๆ โยกลูคัสในอ้อมแขน พลางมองแสงยามเช้าที่สาดส่องลงบนใบหน้าเล็กๆ ของเขา ขนตาของเขาดูเหมือนพัดสีทองยามต้องแสงแดด ดวงตาสีฟ้า—ดวงตาของโดมินิก—กะพริบตาอย่างสงสัยใคร่รู้มองโลกกว้าง ฉันสูดดมกลิ่นหอมหวานของเด็กทารกที่ผสมปนเปกับกลิ่นของฉันและโดมินิก ก่อเกิดเป็นกลิ่นประจำครอบครัวอันเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ