บทที่ 29

เขาจับจ้องฉันอย่างเงียบงัน ความตึงเครียดแผ่ออกมาจากร่างกำยำของเขา

“ของพวกนี้มีความหมายกับเธอมากขนาดนั้นเลยเหรอ” ในที่สุดเขาก็เอ่ยถาม น้ำเสียงทุ้มลึกแฝงไปด้วยความกังขา

ฉันสบตากับเขา ความโกรธพลุ่งพล่านขึ้นมาท่ามกลางความเสียใจ “นี่เป็นของไม่กี่อย่างที่ฉันอุตส่าห์เก็บรักษามาจากอพาร์ตเมนต์ของวิลเลียมได...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ