บทที่ 37

ฉันยืนอยู่หน้ากระจกบานเต็มตัว จัดชุดยูนิฟอร์มสีเงินสลับดำที่สตีฟเตรียมไว้ให้ เสื้อเชิ้ตตัวใหม่เอี่ยมมันรัดช่วงอกจนอึดอัด และกระโปรงทรงดินสอก็จำกัดการเคลื่อนไหวในทุกย่างก้าว ฉันสอดเท้าเข้าไปในรองเท้าส้นแบนสีดำแล้วถอนหายใจอย่างโล่งอก

อย่างน้อยก็ไม่ต้องเดินโขยกเขยกบนส้นสูงบ้าๆ นั่นทั้งวัน ก็นับว่าโชคด...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ