บทที่ 59

มุมมองของรีเบคก้า

ฉันสำรวจเงาสะท้อนของตัวเองในกระจกบานยาว หมุนตัวเล็กน้อยเพื่อตรวจดูบาดแผลที่กำลังสมานตัวบนหัวไหล่ เหลือเพียงรอยเส้นสีชมพูจางๆ ในจุดที่เมื่อไม่กี่วันก่อนเคยเป็นแผลเหวอะลึกจนต้องเย็บ เรื่องน้ำลายรักษาแผลของพวกมนุษย์หมาป่ายังคงเป็นสิ่งที่ฉันทำความเข้าใจได้ไม่สนิทใจนัก แต่ก็ปฏิเสธผลลัพ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ