บทที่ 70

มุมมองของรีเบคก้า

ฉันนั่งอยู่คนเดียวในความมืดของห้องนอน มีเพียงแสงจันทร์เสี้ยวที่ส่องลอดผ่านม่านซึ่งเปิดแง้มไว้เป็นแสงสว่างเดียว เงาของฉันทาบทับเป็นรูปทรงไร้รูปร่างบนผนัง...บอบบางและไม่มั่นคง ไม่ต่างจากความรู้สึกข้างในใจฉันเลย บทสนทนากับครอบครัวเมื่อตอนกลางวันยังคงวนเวียนอยู่ในหัว ยิ่งคิดซ้ำก็ยิ่งเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ