บทที่ 86

หลังจากเอเดรียนจากไป ฉันก็นั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียงคนไข้ วางแท็บเล็ตพิงไว้กับหัวเข่าพลางร่างภาพทิวทัศน์นอกหน้าต่างไปอย่างเหม่อลอย แสงแดดทอดเงายาวพาดผ่านห้องพักที่ดูปลอดเชื้อ สะท้อนให้เห็นแจกันดอกลิลลี่สีขาวที่โดมินิกนำมาให้เมื่อวานนี้ นิ้วมือของฉันเคลื่อนไหวไปบนหน้าจออย่างเป็นกลไก แต่จิตใจกลับล่องลอยไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ