ร้อยยี่สิบหก

ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดหัวแทบระเบิด ราวกับกะโหลกถูกค้อนปอนด์ฟาดจนร้าว ทุกจังหวะที่ชีพจรเต้นตุบๆ ก้องกังวานอยู่ในขมับ เป็นเครื่องย้ำเตือนอย่างเจ็บปวดถึงภาพของแชมเปญ จุมพิตที่ฉกฉวยมา และความจริงมากมายที่พลั้งปากพูดออกไปเสียงดัง

ฉันครางในลำคอ พลางลากสังขารตัวเองลงจากเตียง ห้องนอนยังคงสลัว ผ้าม่าน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ