ร้อยสามสิบเก้า

หนึ่งสัปดาห์แล้วที่เรากลับมาจากลอนดอน และในช่วงเวลานั้น ฉันเห็นเจมส์แค่ผ่านๆ—เหมือนวิญญาณในโถงทางเดินของบ้าน อยู่ตรงนั้นแต่ก็ห่างไกล เขาเป็นเหมือนภาพวาดบนผนัง เป็นส่วนหนึ่งของของตกแต่ง ที่บางครั้งก็สะดุดตาแต่ไม่เคยเคลื่อนไหว ไม่เคยเอ่ยคำพูด ฉันรู้ตารางเวลาของเขาเพียงจากเสียงฝีเท้าที่ดังสะท้อนอยู่นอก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ