ร้อยหกสิบเก้า

สวนของบ้านพักคนชราในเช้าวันนั้นเงียบสงบ เว้นแต่เสียงผึ้งบินหึ่งๆ อย่างเอื่อยเฉื่อยลอยล่องไปมาระหว่างแถวดอกกุหลาบและลาเวนเดอร์ อากาศมีกลิ่นหอมหวานจางๆ อบอุ่นพอที่แสงแดดจะให้ความรู้สึกเหมือนน้ำหนักอันแสนอบอุ่นทาบทับลงบนบ่าของฉัน ฉันมาแต่เช้าเสมอ ก่อนมื้อกลางวัน ในช่วงที่สถานที่แห่งนี้ยังสงบและคุณตาของ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ