ร้อยเก้าสิบสี่คน

กลางคืน เมื่อฉันเดินผ่านห้องของเจมส์ ประตูก็แง้มอยู่ หลายวันที่ผ่านมาฉันชินตากับแสงไฟจางๆ ที่ลอดใต้ประตู เป็นความรู้สึกอุ่นใจเงียบๆ ว่าเขายังอยู่ แม้เราจะไม่เคยคุยกันเลย แต่คืนนี้กลับไม่มีอะไรเลย

ไม่มีแสงตะเกียงนวลตา ไม่มีเงาเคลื่อนไหวบนพื้น เตียงนอนด้านในดูไม่ถูกแตะต้อง ผ้าปูที่นอนยังคงเรียบตึงและเ...