ร้อยเก้าสิบแปด

ฉันซ้อมมันอยู่ในหัวเป็นร้อยๆ ครั้ง บางทีอาจจะมากกว่านั้น

ถ้อยคำเหล่านั้นรู้สึกหนักอึ้งในอก เบียดเสียดซี่โครงราวกับจะทะลักออกมาโดยไม่ได้รับอนุญาต แต่ทุกครั้งที่ฉันพยายามจะเอ่ยมันออกมา—ฉันท้อง—ลำคอก็ตีบตัน ลิ้นก็แห้งผาก ไม่สำคัญเลยว่าฉันจะพยายามเรียบเรียงมันด้วยวิธีไหน ทำให้มันนุ่มนวลลง หรือเตรียมการอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ