สองร้อยสิบแปด

ฉันไม่คิดว่าเขาจะมาจริงๆ ไม่ใช่แค่มา... แต่มาขับรถให้ฉันด้วยตัวเอง

เช้าวันนั้น ฉันเดินวนไปวนมาอย่างกระวนกระวายในโถงทางเข้า กอดแฟ้มผลงานไว้แน่นกับอกราวกับว่ามันจะช่วยป้องกันฉันจากสายตาทิ่มแทงที่กำลังจะต้องเผชิญได้ ท้องไส้ฉันปั่นป่วน และไม่ใช่แค่เพราะอาการแพ้ท้องที่ยังคงกำเริบขึ้นมาเป็นพักๆ มันคือความ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ